Po prostu składasz wniosek o pozwolenie na broń palną sportową w postaci: - broni bocznego zapłonu z lufami gwintowanymi o kalibrze do 6 mm, - broni centralnego zapłonu z lufami gwintowanymi o kalibrze do 12 mm. w łącznej ilości 4 egzemplarzy. Ale potrzebę posiadania 4 egzemplarzy (moim skromnym zdaniem nawet jednego) należy też Aby rozpocząć drogę do własnego pozwolenia na broń musisz zapisać się do klubu sportowego posiadającego licencję PZSS, dzięki czemu spełnisz pierwszą ustawową przesłankę pozwalającą je otrzymać. Kliknij w poniższy link i postępuj zgodnie z opisaną procedurą. W miejscu wyboru oddziału/ośrodka zamiejscowego z rozwijanej Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że A.C. w dniu 7 października 2019 r. wystąpił do Komendanta Wojewódzkiego Policji w […] o wydanie pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej w liczbie dwóch egzemplarzy. Wnioskodawca podał, że posiada pozwolenie na broń sportową w celach szkoleniowym, kolekcjonerskim i sportowym. Pozwolenie na broń jest wydawane na podstawie ustawy o broni i amunicji. Przepisy ustawy określają nabywanie, posiadanie, przechowywanie, zbywanie i deponowanie broni i amunicji; a także przywóz ich z zagranicy, przewóz przez terytorium kraju i wywóz za granicę; a także zasady posiadania broni i amunicji przez cudzoziemców, wydawanie pozwoleń na broń, cofanie ich oraz zasady ZESPÓŁ do spraw POZWOLEŃ NA BROŃ telefon 47 791 1882, telefon 47 791 1883, telefon 47 791 1884. Przyjęcia petentów we wtorki, środy i czwartki w godzinach 10:00 - 14:00 PROCEDURA DOTYCZĄCA WYDANIA POZWOLENIA: Osoba zainteresowana uzyskaniem pozwolenia na wymienioną broń powinna mieć ukończone 21 lat. Wymagane dokumenty: 1. Vay Nhanh Fast Money. W obecnych czasach społeczeństwo nie odczuwa tak dużej potrzeby posiadania broni palnej, jak miało to miejsce jeszcze przed kilkoma dekadami. Mimo to w dalszym ciągu całe grono osób zwraca swoją uwagę w stronę pozwolenia na broń, mając przy tym całkowicie odmienną motywację. Nie czekaj więc i już teraz dowiedz się, jakie rodzaje pozwolenia występują w Polsce oraz co trzeba zrobić, żeby je uzyskać. Posiadanie broni palnej – podstawowe informacje. Rodzaje pozwolenia na broń. Warunki prawne posiadania broni. Otrzymane pozwolenie – co dalej? Broń palna od momentu powstania nieustannie towarzyszy ludzkości, stając się podstawowym narzędziem do obrony. I choć w obecnych czasach nie widujemy jej codziennie, nie licząc specjalistycznych zawodów jak policjant czy żołnierz, w dalszym ciągu bardzo wiele osób wyraża swoje zainteresowanie tą tematyką. Co istotne, praktycznie każdy może starać się o pozwolenie na broń, i to z całkiem różnych powodów… Posiadanie broni palnej – podstawowe informacje W pierwszej kolejności warto dowiedzieć się, czym tak naprawdę jest pozwolenie na broń oraz co dokładnie obejmuje. Otóż dotyczy ono nie tylko standardowej broni palnej, ale i broni pneumatycznej (przekraczającej moc 17J), paralizatorów, miotaczy gazu, a nawet kusz. Wliczane są w nią także bronie myśliwskie oraz sportowe. Co jednak ciekawe, łuki – zarówno sportowe, jak i myśliwskie – oraz broń czarnoprochowa (wykorzystywana np. do celów kolekcjonerskich) nie należą do tej grupy i możemy posiadać je bez zezwolenia i rejestracji. Co więcej, każda broń palna musi być odpowiednio, bezpiecznie przechowywana. Rodzaje pozwolenia na broń O pozwolenie na broń palną możemy starać się w różnych przypadkach, mając przy tym ważną przyczynę posiadania broni. Wydanie pozwolenia między innymi może dotyczyć ochrony osobistej bądź mienia, łowiectwa, uprawianego sportu (strzelectwo), szkoleń, kolekcjonerstwa, jak i szeroko pojętych celów rekonstrukcji historycznych. Co jednak istotne, każdy rodzaj pozwolenia różni się między sobą zarówno formalnościami, a także opłatami, np. za członkostwo w klubie strzeleckim bądź stowarzyszeniu kolekcjonerskim. Warunki prawne posiadania broni Aby otrzymać broń palną, musimy spełnić określone warunki. Do podstawowych z nich należą: ukończenie 21. roku życia, jak i posiadanie stałego miejsca zamieszkania oraz pełnej czynności prawnej. Co więcej, niezbędne jest zgłoszenie się do Komendanta najbliższego nam Komisariatu Policji, od którego uzyskamy pisemną opinię dotyczą pozwolenia na broń oraz oświadczenie o niekaralności. Ponadto musimy posiadać badania lekarskie potwierdzające nasza zdolność fizyczną oraz psychiczną do kontaktu z bronią. Kolejnymi warunkami są: posiadanie patentu strzeleckiego, jak i członkostwo w klubie bądź stowarzyszeniu (strzeleckim, łowieckim lub kolekcjonerskim – w zależności od przypadku). Otrzymane pozwolenie – co dalej? Jeśli spełniliśmy wszystkie powyższe warunki, a nasze przesłonki do posiadania boni są klarowne, zostanie nam wydany odpowiedni dokument. Pamiętajmy jednak, iż nie jest to koniec obowiązków na nas spoczywających – bynajmniej. Otóż konieczne jest każdorazowe udokumentowane nabycie broni oraz jej sprzedaż, przy czym rejestracja musi się odbyć maksymalnie w ciągu 5 dni od transakcji. Co więcej, takie działanie należy zgłosić na policji, w tym jeśli doszło do zagubienia broni. Również, gdy zmienimy miejsce zamieszkania, musimy poinformować o tym Policję nie później jak w ciągu 14 dni. Materiał zewnętrzny W Polsce zasadą jest reglamentacja dostępu do broni palnej w określonym celu. Według danych Komedy Głównej Policji na dzień 31 grudnia 2020 r., liczba osób, którym wydano pozwolenie na broń w danym celu wyniosła 234 916, zaś liczba broni posiadanych przez osoby, którym wydano pozwolenie wyniosła 587 853. Wiele osób zastanawia się zatem, czy trudno jest w polskich warunkach uzyskać pozwolenie na broń, a także czy procedura z tym związana jest skomplikowana. Jakie warunki należy spełnić W Polsce aktem prawnym regulującym materią związaną z bronią jest ustawa o broni i amunicji[1]. Zasadą jest to, że właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni (art. 10 ust 1). Istnieje jednak szereg innych przesłanek, które należy spełnić. Przede wszystkim kandydat do posiadania broni palnej powinien mieć ukończone 21 lat. Kandydat nie może ponadto posiadać jakichkolwiek zaburzeń psychicznych, które sklasyfikowane są w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego[2] lub nie może cechować się znacznie ograniczoną sprawnością psychofizyczną. Osoba fizyczna ubiegająca się o wydanie pozwolenia na broń palną w określonym celu nie może ponadto wykazywać istotnych zaburzeń funkcjonowania psychologicznego, być uzależniona od alkoholu lub od substancji psychoaktywnych, a także musi posiadać miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dodatkowymi i koniecznymi przesłankami warunkującymi pozytywne rozpatrzenie sprawy jest brak podstaw do uznania, że wnioskodawca stanowi zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego, a także nie jest skazana prawomocnym orzeczeniem sądu. Badania lekarskie i psychologiczne Osoby ubiegające się o wydanie pozwolenia na broń palną muszą poddać się badaniom lekarskim oraz psychologicznym (art. 15a ust. 1). Zaniechanie dopełnienia tego obowiązku, musi skutkować wydaniem decyzji odmownej w przedmiocie wydania pozwolenia na broń[3]. Badanie lekarskie osoby ubiegającej się obejmuje ogólną ocenę stanu zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem układu nerwowego, stanu psychicznego, stanu narządu wzroku, słuchu i równowagi oraz sprawności układu ruchu. Lekarz przeprowadzający to badanie kieruje osobę ubiegającą się na badania psychiatryczne i okulistyczne, a jeżeli uzna to za niezbędne – na inne badania specjalistyczne lub pomocnicze. Z kolei badanie psychologiczne osoby ubiegającej się obejmuje w szczególności określenie poziomu rozwoju intelektualnego i opis cech osobowości, z uwzględnieniem funkcjonowania w trudnych sytuacjach, a także określenie poziomu dojrzałości społecznej tej osoby. Zakres badania psychologicznego może zostać rozszerzony, jeżeli psycholog przeprowadzający to badanie uzna to za niezbędne do prawidłowego określenia sprawności psychologicznej osoby ubiegającej się. Cele posiadania broni palnej Najczęstszym celem posiadania broni są cele sportowe oraz kolekcjonerskie. Oprócz nich ustawodawca w otwartym katalogu zawartym w ustawie o broni i amunicji przewidział cele: ochrony osobistej, ochrony osób i mienia, łowieckie, rekonstrukcji historycznych, pamiątkowe oraz szkoleniowe. Prawodawca przewidział również dla określonego celu konkretne dodatkowe dalsze wymogi formalne. Przykładowo, aby uzyskać broń palną do celów ochrony osobistej należy wykazać stałe, realne i ponadprzeciętne zagrożenie życia lub zdrowia, z kolei do celów sportowych: udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze strzeleckim, posiadanie kwalifikacji sportowych oraz licencji właściwego polskiego związku sportowego. Przy tym ostatnim należy zaznaczyć, że okolicznością uzasadniającą przyznanie pozwolenia na broń jest uprawianie sportu strzeleckiego, a nie uprawianie takiego sportu przy jednoczesnym uzyskiwaniu wybitnych, ponadprzeciętnych wyników sportowych[4], bowiem takie rozumienie tego przepisu mogłoby dyskwalifikować większość osób ubiegających się o wydanie pozwolenia. Charakter decyzji w przedmiocie wydania pozwolenia na broń Wiele osób zastanawia się, czy pomimo spełnienia ustawowych przesłanek może nie otrzymać pozwolenia na broń. Odpowiedź musi być negatywna. Decyzja w tym przedmiocie ma charakter związany, tzn. taki, która przy istnieniu okoliczności faktycznych uzasadniających wydanie pozwolenia na broń, przy braku przesłanek negatywnych, powinna skutkować jego wydaniem[5]. Innymi słowy w przypadku spełnienia przez wnioskodawcę przesłanek materialnoprawnych, a także przy braku przesłanek negatywnych właściwy organ Policji zobowiązany jest do wydania pozwolenia na broń[6]. Odnotować jednak należy, że praktyka organów Policji jest w tym zakresie bardzo różna i częstokroć osoby ubiegające się o wydanie pozwolenia na broń napotykają na wiele kłopotów i doświadczają arbitralnego działania tych organów. [1] Ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji ( Dz. U. z 2020 r. poz. 955). [2] Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego ( Dz. U. z 2020 r. poz. 685). [3] Wyrok WSA w Warszawie z r., II SA/Wa 1885/16, LEX nr 2321413. [4] Wyrok NSA z r., II OSK 1082/06, LEX nr 368209. [5] Wyrok WSA w Warszawie z r. VI SA/Wa 806/07, LEX nr 372105. [6] Wyrok NSA z r., II OSK 1532/09, LEX nr 1251825. Przedstawiam wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, z dnia r., wydany w sprawie II SA/Wa 2019/16. Wyrok, którzy dotyczy wszystkich tych posiadaczy pozwolenia na borni palną w celu sportowym, którzy uzyskali pozwolenie przed dniem 10 marca 2011 roku. Może się okazać, że jest to wyrok dotyczący całkiem sporej grupy posiadaczy broni oraz całkiem sporej grupy tych, którym wbrew wykładni przepisów zawartej w tym wyroku Policja zdążyła już cofnąć pozwolenie na broń. Tym razem nie dał się WSA nabrać na wolę ustawodawcy, na interes społeczny i tym podobne milicyjne dyrdymały. Tym razem została dokonana rzetelna wykładnia przepisów obowiązującego prawa. Można powiedzieć, że Temida zrobiła co należy. Mój komentarz i wyjaśnienie nie są potrzebne, w uzasadnieniu wyroku wszelkie okoliczności zostały omówione przejrzyście. Przedstawiam istotne fragmenty uzasadnienia wyroku, zachęcam do uważnej lektory. (Z uzasadnienia wyroku, opis stanu faktycznego oraz argumentacji Policji:) Komendant Główny Policji utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji wydaną w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną do celów sportowych. Komendant Wojewódzki Policji cofnął pozwolenie na broń palną do celów sportowych, wskazując jako podstawę rozstrzygnięcia art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji. Organ ustalił, że strona nie posiada aktualnej licencji sportowej uprawniającej do udziału we współzawodnictwie w sporcie strzeleckim, ustały więc okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę do wydania pozwolenia. Komendant Główny Policji stwierdził, że wolą ustawodawcy jest też, aby – w myśl art. 10b ust. 1 ustawy o broni i amunicji – uprawianie wszelkich sportów o charakterze strzeleckim odbywało się po uzyskaniu “odpowiednich kwalifikacji potwierdzonych stosownym dokumentem”, który wydaje, po przeprowadzeniu egzaminu, polski związek sportowy (PZSS). Osoby nie posiadające tego dokumentu (patentu strzeleckiego) nie powinny uprawiać żadnego sportu strzeleckiego, ponieważ nie posiadają odpowiednich kwalifikacji. Na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej Rada Ministrów wydała rozporządzenie z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie uprawiania sportów o charakterze strzeleckim, w którym wprowadziła wymóg posiadania patentu strzeleckiego do uprawiania strzelectwa (§ 3), przez które rozumiała sporty o charakterze strzeleckim: kulowe, śrutowe i z broni pneumatycznej, uprawiane zarówno w ramach współzawodnictwa sportowego, jak i rekreacyjnie (§ 2). W myśl § 23 osoby uprawiające strzelectwo były obowiązane, w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia (27 grudnia 2001 r.), złożyć wniosek o wydanie patentu strzeleckiego. Patenty takie zachowały moc do czasu ich wygaśnięcia, ale nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2005 r., co wynika z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o kulturze fizycznej oraz ustawy o żegludze śródlądowej, która przepisem art. 1 pkt 24 z dniem 31 maja 2005 r. wprowadziła do ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej przepis art. 53b, w myśl którego (§ 1) uprawianie sportów o charakterze strzeleckim wymaga posiadania odpowiednich kwalifikacji potwierdzonych stosownym dokumentem oraz przestrzegania zasad bezpieczeństwa obowiązujących w tej dziedzinie sportu. W § 3 wskazano, iż posiadanie tego dokumentu stanowi potwierdzenie kwalifikacji sportowych, jakie powinna spełniać osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia na broń do celów sportowych na podstawie przepisów o broni i amunicji. Ustawa o kulturze fizycznej utraciła moc z dniem 16 października 2010 r., kiedy weszła w życie uchylająca ją ustawa z dnia 25 czerwcu 2010 r. o sporcie. Uchylony więc został w ten sposób także art. 53b, ale jego treść przeniesiono do ustawy o broni i amunicji w postaci art. 10b (obowiązuje od 16 października 2010 r.). nigdy patentu nie uzyskał, także w toku niniejszego postępowania. Ponadto nie wskazał i nie potwierdził, że wystąpił o wydanie takiego dokumentu. Nie może zatem skutecznie podnosić, iż organy Policji nie dały mu “szansy” uzyskania wymaganych przepisami prawa kwalifikacji. Strona miała około 9 miesięcy na uzyskanie patentu strzeleckiego, czy przedłożenie dokumentów wskazujących na realizowanie celu, do którego zostało wydane pozwolenie na broń. Strona w 2000 r. wystąpiła do Komendanta Wojewódzkiego Policji w o wydanie pozwolenia na brońs portową, wskazując, iż jest członkiem TS i uprawia różne formy strzelectwa sportowego. Do wniosku dołączyła zaświadczenie Prezesa zarządu Towarzystwa Strzeleckiego o członkostwie w tym towarzystwie i czynnym uprawianiu strzelectwa sportowego w grupie broni bocznego i centralnego zapłonu. Komendant Wojewódzki Policji, uwzględniając powyższy wniosek decyzją z maja 2000 r., wydał pozwolenie na broń sportową. Polski Związek Strzelectwa Sportowego, właściwy w myśl ustawy o sporcie w zakresie sportów o charakterze strzeleckim, na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 tej ustawy uchwalił nowy regulamin przyznawania i pozbawiania licencji zawodniczych uprawniających do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym w dyscyplinach wchodzących w skład sportu strzeleckiego. Regulamin obowiązuje od dnia 1 maja 2012 r. Wskazano w nim iż do uprawiania strzelectwa sportowego wymagana jest licencja wydawana przez PZSS. Uzyskać ją mogą osoby legitymujące się patentem strzeleckim, który to dokument zgodnie z art. 10b ustawy o broni i amunicji potwierdza posiadanie odpowiednich kwalifikacji do uprawiania tego sportu. Skoro nie posiada dokumentu wymaganego do uprawiania strzelectwa sportowego, tj. aktualnej licencji strzeleckiej, a nawet patentu, który jest wymagany do uprawiania sportu strzeleckiego w ogóle (art. 10b ustawy o broni i amunicji), zasadne jest skorzystanie w jego przypadku z dyspozycji przepisu art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, który daje organom Policji, działającym w ramach uznania administracyjnego, możliwość cofnięcia przyznanego wcześniej uprawnienia do posiadania broni w sytuacji, gdy ustały okoliczności stanowiące podstawę do jego wydania. Organy Policji uznały, że przesłankę wskazaną w tym przepisie spełnia okoliczność, iż strona nie uprawia strzelectwa sportowego. Stanowiska tego nie zmienia powołanie się na opinię Katedry Prawa Administracyjnego UMK w Toruniu. Zdaniem organu w obecnym stanie prawnym interes społeczny sprzeciwia się zachowaniu stronie prawa do posiadania broni sportowej, skoro nie wykorzystuje ona tej broni do celu, do którego ją uzyskała i nie posiada do tego niezbędnych kwalifikacji. Cofnięcie pozwolenia na podstawie fakultatywnego przepisu art. 18 ust. 4 ustawy o broni i amunicji, zdaniem organu, należy uznać za słuszne i celowe, realizuje bowiem założenia ustawowe. Sprzeczne z zasadą równości wobec prawa byłyby działania organów polegające na egzekwowaniu wymogów prawnych niezbędnych do posiadania broni sportowej tylko od osób, które uzyskały pozwolenie na broń do celów sportowych po wejściu w życie przepisów art. 10 b ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji i jednoczesne odstąpienie od nich w przypadku osób, które pozwolenie uzyskały pod rządami “starej ustawy”. Zachowanie ważności wydanych wówczas pozwoleń nakłada na ich posiadaczy obowiązek sprostania aktualnym wymogom. nie może zachować pozwolenia na broń, w przeciwnym przypadku doszłoby do zastosowania ustawy z 1961 r. która utraciła już moc obowiązującą. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje (uzasadnienie prawne wyroku): Kontrolując zaskarżoną decyzję z punktu widzenia powyższych kryteriów, Sąd stwierdził, iż skargi zasługują na uwzględnienie. Na wstępie podać należy, że podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowił, art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą o broni i amunicji. Ustawodawca w przepisie tym określił, że właściwy organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń, jeżeli ustały okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę do wydania tego pozwolenia. W sprawie będącej przedmiotem skarg niezbędne było ustalenie, czy ustały okoliczności faktyczne, które były podstawą do wydania skarżącemu w dniu […] maja 2000 r. decyzji zezwalającej na posiadanie przez niego broni sportowej. Decyzja ta wydana została na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych oraz art. 53 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji. W uzasadnieniu decyzji podano, że przedstawione w podaniu o wydanie tej decyzji okoliczności, uzasadniają potrzebę posiadania przez skarżącej broni palnej sportowej. Przynależność do klubu sportowego – sekcji strzeleckiej oraz zdany egzamin z przepisów dotyczących broni daje podstawę do wydania pozytywnej decyzji. Ponadto z akt sprawy wynika, że skarżący jest członkiem Sekcji Strzeleckiej Towarzystwa Strzeleckiego. W takich okolicznościach faktycznych, rzeczą organu było ustalenie, czy w dacie wydawania spornych decyzji cofających pozwolenie na broń ustały już przesłanki, dla których wydano skarżącemu pozwolenie na posiadanie broni palnej sportowej, a więc, czy skarżący przestał uprawiać strzelectwo sportowe. Ta bowiem okoliczność stanowiła wskazaną przez skarżącego przyczynę ubiegania się o uzyskanie pozwolenia na posiadanie broni palnej sportowej i powód wydania pozwolenia. W ocenie Sądu skarżący trafnie zarzucili, że przy wydaniu zaskarżonej decyzji doszło do naruszenia art. 18 ust. 4 ustawy o broni i amunicji, gdyż pomimo wynikających z tego przepisu kryteriów, które winny być brane pod uwagę w postępowaniu, organy Policji okoliczności tych dokładnie nie zbadały, koncentrując swą uwagę na fakcie nieposiadania przez skarżącego patentu strzeleckiego oraz licencji Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego na uprawianie strzelectwa sportowego, o której mowa w art. 10b ust. 2 ustawy o broni i amunicji. Organy administracji uznały, że skarżący nie spełnia wymogów wynikających z aktualnie obowiązującego art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy. W związku z powyższym, w sprawie powstaje zagadnienie, czy fakt uzyskania przez skarżącego pozwolenia na posiadanie broni palnej sportowej na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych oznacza, że skarżący, celem zachowania uzyskanego pozwolenia, musi jeszcze spełnić aktualnie obowiązujące przepisy, określające wymogi uzyskiwania pozwolenia na broń palną do celów sportowych, czy też jest z tego zwolniony (tzn. czy musi posiadać licencję PZSS i patent strzelecki). Inaczej mówiąc, w sprawie istotne jest to, czy aktualne przepisy określające wymogi uzyskania pozwolenia na posiadanie broni palnej, odnoszą się również do osób, które uzyskały takie pozwolenie pod rządami wcześniej obowiązujących przepisów i czy organy Policji władne są weryfikować “stare” pozwolenia na broń, właśnie pod kątem spełnienia wymogów wynikających z nowych przepisów. Podkreślić należy, że na podstawie art. 52 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, zachowały ważność pozwolenia na broń i legitymacje, noszące nazwę “pozwolenie na broń“, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów. Zatem weryfikacja pozwoleń – w trybie art. 18 ust. 4 ustawy o broni i amunicji, możliwa jest tylko przy wykazaniu, iż straciły aktualność przyczyny, dla których udzielono pozwolenia na posiadanie broni palnej do celów sportowych w oparciu o poprzednio obowiązujące przepisy. W ocenie Sądu, brak jest podstaw, aby przesłanki wynikające z nowych przepisów, odnosić do tzw. “starych” pozwoleń. Chodzi tu w szczególności o spełnienie wymogu, wynikającego z art. 10b ustawy o broni i amunicji. Przepis ten stanowi, że uprawianie sportów o charakterze strzeleckim wymaga posiadania odpowiednich kwalifikacji potwierdzonych stosownym dokumentem oraz przestrzegania zasad bezpieczeństwa obowiązujących w tych sportach. Dokument, o którym mowa w ust. 1, wydaje, po przeprowadzeniu egzaminu, polski związek sportowy, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie. Wskazać należy, iż przepis ten obowiązuje od 16 października 2010 r., co wynika z art. 65 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie. Z kolei, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, pozwolenie na broń wydaje się m .in. jeżeli wnioskodawca przedstawi “ważną przyczynę” posiadania broni. Za przyczynę taką – stosownie do art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy – uważa się, w szczególności, udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze strzeleckim, posiadanie kwalifikacji sportowych, o których mowa w art. 10b, oraz licencji właściwego polskiego związku sportowego – dla pozwolenia na broń do celów sportowych. Przyjąć zatem należy, że skoro ten ostatnio cytowany przepis, obowiązuje od dnia 10 marca 2011 r., to dopiero od wskazanej daty, pozwolenia na broń palną sportową mogą być wydawane, gdy osoba ubiegająca się o to pozwolenie, spełni wymogi zawarte w art. 10b ustawy o broni i amunicji. Wniosek ten potwierdzają przepisy międzyczasowe ustawy zmieniającej z dnia 5 stycznia 2011 r. Przepis art. 4 tej ustawy wprost bowiem stanowi, że zachowują ważność dokumenty potwierdzające legalność posiadania broni, wydane do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Tym samym, dopiero w stosunku do osób, które uzyskały pozwolenie na broń palną sportową począwszy od dnia 10 marca 2011 r. można cofnąć to pozwolenie, jeśli nie mają zgodnej z prawem możliwości uprawiania strzelectwa sportowego (por. wyrok NSA z dnia 6 października 2016 r., sygn. akt II OSK 2555/14). W stosunku zaś do skarżącego brak podstaw do przyjęcia, iż nieposiadanie dokumentu wydanego przez polski związek sportowy, o którym mowa w art. 10b ust. 2 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, wyklucza możliwość uprawiania sportu o charakterze strzeleckim, gdyż ustała okoliczność faktyczna, dla której wydano mu pozwolenie na posiadanie broni palnej sportowej. Ta bowiem przesłanka nie ma zastosowania względem skarżącego. Wskazane wyżej motywy i przyjęte oceny, stanowiły podstawę do uwzględnienia skarg wobec wyrażonego w zaskarżonej decyzji i decyzji organu pierwszej instancji decyzji, niezasługującego na akceptację stanowiska, iż skarżący winien przedstawić aktualną licencję Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego, potwierdzającą kwalifikacje do uprawiania sportów strzeleckich. Artykuł stanowi zaktualizowaną wersję tekstu, który opublikowaliśmy tu po raz pierwszy w 2011 roku. Powstał przy współpracy z Ruchem Obywatelskim Miłośników Broni – któremu dziękujemy ogromnie za pomoc. Wpis został zaktualizowany r. i przedstawia stan prawny na 2019 r. Będzie on także aktualizowany w przyszłości, jeśli w przepisach coś ulegnie zmianie. Na zachodzie, zwłaszcza tym bardziej cywilizowanym (USA mam na myśli, ale też np. w Argentynie), dostęp do broni palnej jest łatwy i prosty, więc zakup broni palnej, amunicji i nauczenie się strzelać to jeden z podstawowych punktów przygotowań na gorsze czasy. Specyficznym krajem jest Szwajcaria, gdzie każdy obywatel po odbyciu służby wojskowej może zabrać swój karabin do domu. Obecnie co prawda nie wolno mu przechowywać amunicji, (co jest rekompensowane przez subsydiowanie amunicji na strzelnicach przez Państwo) jednakże jest to jeden z nielicznych zakazów jaki rozmiłowani w przestrzeganiu zasad Szwajcarzy ignorują. Nie bez powodu mówi się czasem, że survivaliści kupują bullets, beans and band-aids (amunicję, fasolę w puszkach i bandaże). W naszym polskim państwie policyjnym, dostęp do broni jest reglamentowany, ale możliwy dla każdego zdeterminowanego, praworządnego i zdrowego na ciele i umyśle obywatela. Należy przy tym zauważyć, że pod względem ilości broni w domach rażąco odstajemy nie tylko od poziomu Unii Europejskiej, ale nawet od posowieckiej Rosji. Jedyne kraje Unii Europejskiej, w których o broń trudniej niż w Polsce, to Litwa i Rumunia. MSBS GROT. Marzenie każdego Polaka. Producent Radom Łucznik W końcu państwo nie chce, by obywatel mógł obronić się sam — państwo chce być jedynym gwarantem bezpieczeństwa obywatela, bo wtedy może od niego wyciągać kolejne pieniądze na dofinansowanie służb. Kilka możliwości nabycia broni palnej w Polsce jednak jest i te możliwości chciałem tu opisać. Opiszę tylko metody legalne. Nie będę wchodzić w szczegóły, bo na szczegóły miejsce znajdzie się ewentualnie w osobnych wpisach o każdej z metod. Pominę też broń służbową policjanta czy konwojenta. I będę wdzięczny za skorygowanie, jeśli gdzieś się pomylę. Broń i pozwolenia na broń w Polsce Przepisy dotyczące broni reguluje ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji ( 1999 Nr 53 poz. 549, z późn. zm.). Co jakiś czas pojawiają się informacje o pracach nad zmianami w ustawie. My polecamy nie czekać na żadne zmiany, tylko zdobywać pozwolenie na broń już teraz! Nowoczesną broń palną na nabój scalony i amunicję do niej można posiadać w Polsce wyłącznie na pozwolenie na broń. Pozwolenie wydaje komendant wojewódzki Policji właściwy ze względu na adres stałego pobytu. Nie adresu zamieszkania, ani zameldowania, tylko stałego pobytu. Aby otrzymać pozwolenie na broń należy spełnić następujące warunki: wykazać istotną przyczynę otrzymania tego pozwolenia (co szczegółowo omówiliśmy niżej), mieć co najmniej 21 lat (z wyjątkami), być zdrowym fizycznie i psychicznie, pozbawionym uzależnień od alkoholu i substancji psychoaktywnych (co potwierdzają dokumenty od uprawnionego lekarza i psychologa), nie stanowić zagrożenia dla samego siebie, otoczenia, porządku prawnego (co potwierdza powyższe zaświadczenie, ale także dokonywana przez Policję analiza w rejestrze sądowym i danych policyjnych, czy wreszcie dokonywany przez dzielnicowego wywiad środowiskowy). W przypadku spełnienia powyższych warunków, komendant Policji ma obowiązek wydać pozwolenie na broń i robi to. W 2017 r. pozwolenia na broń do celów kolekcjonerskich i sportowych otrzymało 10 000 osób. Rozpatrywanie samego wniosku o pozwolenie trwa zazwyczaj 2 miesiące. Po otrzymaniu pozwolenia na broń Policja wydaje zaświadczenia upoważniające do nabycia broni (tzw. promesy), które są niezbędne do kupienia broni w sklepie lub na rynku wtórnym (od innej osoby prywatnej). Broń palną należy przechowywać w szafach pancernych lub sejfach spełniających co najmniej wymogi klasy S1. Beryl. Producent Radom Łucznik Ustawa zabrania noszenia broni posiadanej na pozwolenie do celów kolekcjonerskich lub pamiątkowych. Pozostałe rodzaje broni należy nosić w kaburze (jeśli to możliwe) albo futerale. Ustawa definiuje noszenie jako każdy sposób przemieszczania załadowanej broni, a więc można rozładowaną broń na pozwolenie do celów kolekcjonerskich razem z amunicją (przenoszoną osobno) zabrać na strzelnicę i tam z niej postrzelać. Osobne przepisy dotyczą broni posiadanej na pozwolenia do celów łowieckich. Posiadacze pozwoleń do celów sportowych, kolekcjonerskich i łowieckich mogą samodzielnie elaborować (składać) amunicję na własny użytek. Oznacza to, że takie osoby mogą kupować proch i spłonki (istotne komponenty amunicji, które można kupować na pozwolenie) oraz pociski i łuski (lub zbierać po strzelaniu), a następnie składać z nich pociski. Samo w sobie może to również być przydatne w trudnych czasach. Broń palna jest w Polsce łatwo dostępna i wcale niedroga. Używany pistolet można kupić już za kilkaset złotych. Fabrycznie nowy Glock 17 kosztować może ok. 2 800 – 2 900 zł. Najtańsza nowa strzelba to wydatek nieco ponad 1 000 złotych. Karabinek centralnego zapłonu z rodziny AK kosztuje ok. 2 700 – 3 300 zł. 1. Broń palna myśliwska (pozwolenie na broń do celów łowieckich) Najprościej w Polsce dostać pozwolenie na broń myśliwską. Trzeba tylko zostać myśliwym (odpracować swoje w kole łowieckim, budując przez rok ambony, zdać egzamin pisemny, ustny i praktyczny (strzelanie), zapisać się do Polskiego Związku Łowieckiego i odebrać zaświadczenie) aby potem uzyskać to pozwolenie na broń. Procedura prosta, ale dość czasochłonna. Nie każdy ma czas, by przez rok pracować na rzecz jakiegoś koła łowieckiego. Broń myśliwska, na którą można dostać pozwolenie, to broń długa centralnego zapłonu, czyli wszelkiego rodzaju karabiny, karabinki i strzelby. W przypadku broni o lufach gwintowanych mamy dodatkowe wymogi takie jak kaliber (nie mniejszy niż 5,6 mm), energia pocisku (nie mniej niż 1 000 J w odległości 100 m od lufy). Dodatkowo magazynki broni myśliwskiej nie mogą mieścić więcej jak 5 naboi. Prowadzi to do kuriozalnej sytuacji, gdy myśliwy może posiadać broń zdolną do likwidacji siły żywej na odległość większą niż 2 km, ale nie może posiadać sportowego karabinka bocznego zapłonu do likwidacji drobnej zwierzyny czy pistoletu, którym mógłby się obronić przed szarżującym dzikiem. Spośród broni dostępnej do posiadania na pozwolenie do celów łowieckich, na gorsze czasy do samoobrony najlepsza będzie chyba strzelba. 2. Broń palna sportowa (pozwolenie na broń do celów sportowych) Obecnie stosunkowo prostą metodą zdobycia pozwolenia na broń jest zostanie strzelcem sportowym. Wymaga to: zapisania się do klubu z licencją PZSS, zdania egzaminu na patent strzelecki, otrzymania licencji zawodniczej PZSS, która wydawana jest na pierwszy rok automatycznie w oparciu o posiadany patent (później, by jej nie stracić, trzeba w ciągu roku kilka razy wystartować w zawodach). Spełnienie powyższych wymogów na chwilę obecną gwarantuje otrzymanie pozwolenia (o ile pozostałe warunki, np. zdrowia psychicznego, są spełnione). Obecnie policja jest zobowiązana by wydawać pozwolenia sportowcom spełniającym wymogi, niemniej jednak wnioskowanie o zbyt dużą ilość broni grozi przeciąganiem przez policjantów sprawy w nieskończoność. Policja uznaje wtedy, że wnioskodawca uzasadnił potrzebę posiadania broni, ale nie potrzebę posiadania aż takiej ilości. W ustawie nie jest to wprost napisane, jednak orzecznictwo NSA świadczy o tym, że policja ma swobodę decyzyjną w zakresie określenia ilości sztuk broni w pozwoleniu. Innymi słowy — pozwolenie wydać musi, ale nie musi na wnioskowane 15 sztuk, tylko np. na 5. Na pozwolenie do celów sportowych można posiadać praktycznie każdą broń palną, z wyjątkiem samoczynnej (strzelającej seriami) i wielkokalibrowej (maksymalny kaliber broni sportowej centralnego zapłonu to 12 mm, a bocznego zapłonu 6 mm). Dla porównania karabinek centralnego zapłonu AK (tzw. niepoprawnie AK-47), dostępny w sportowych wersjach strzelających ogniem pojedynczym, zasilany jest amunicją kalibru 7,62 mm, a więc jak najbardziej można go mieć na pozwolenie do celów sportowych. Pozwolenie na broń do celów sportowych niejako przy okazji zapewnia też właściwe przeszkolenie z bezpiecznego używania tejże broni. Więcej na temat procedury do uzyskania pozwolenia na broń do celów sportowych omówiliśmy w tym materiale. W naszej opinii to jeden z najlepszych sposobów na uzyskanie pozwolenia na broń w dzisiejszym stanie prawnym. 3. Broń palna do kolekcji Do niedawna mało znaną opcją było zostanie kolekcjonerem, a w tej chwili (wg danych za 2017 rok) jest to najpopularniejszy cel pozwoleń na broń. Wystarczy przyłączyć się do któregoś istniejącego stowarzyszenia kolekcjonerów, bądź wręcz skrzyknąć grupkę podobnych sobie zapaleńców i takowe założyć. Nie jesteśmy w stanie wskazać, do którego stowarzyszenia najlepiej jest się zapisać. Dobrze oceniamy prace stowarzyszenia Braterstwo i wydaje nam się, że warto się nim zainteresować. Pozwolenie na broń do celów kolekcjonerskich pozwala na zakup broni palnej takiej jak do celów sportowych, a oprócz tego wszelakiej broni z wyjątkiem tzw. szczególnie niebezpiecznych. Czyli np. można kolekcjonować paralizatory, ale już np. pistolety ukryte w długopisach odpadają. Należy też zapomnieć o broni samoczynnej – tę mogą dostać wyłącznie firmy zajmujące się ochroną ludzi i mienia, oraz firmy prowadzące odpowiednie szkolenia. Kolekcjonerzy mogą kupować amunicję do broni i strzelać z niej na strzelnicy. Nie wolno im jednak nosić tej broni. Kolekcjonerzy mogą broń wyłącznie przenosić w stanie rozładowanym, co jednak nie przeszkadza mieć w kieszeni załadowanego magazynka. Osoba, która chce otrzymać pozwolenie do celów kolekcjonerskich, musi zdawać egzamin ze znajomości przepisów dotyczących posiadania broni oraz umiejętności posługiwania się nią przed komisją powołaną przez właściwy organ policji. Egzamin uznawany jest za dość trudny, w jego skład wchodzą podchwytliwe pytania teoretyczne, oraz część praktyczna, tj.: sprawdzenie przestrzegania szczegółowych zasad zachowania bezpieczeństwa na strzelnicy, umiejętności prawidłowego rozkładania i składania, ładowania i rozładowywania danej broni, postępowania z bronią niesprawną w stopniu uniemożliwiającym dalsze strzelanie, określenia części broni oraz przeprowadzenie sprawdzianu strzeleckiego z użycia danego rodzaju broni Pozwolenie na broń sportową do celów kolekcjonerskich Z opisanego powyżej egzaminu zwalnia (w zakresie broni sportowej) członkostwo w klubie sportowym zrzeszonym w PZSS oraz posiadanie licencji zawodniczej. Oznacza to, że każda osoba występująca o pozwolenie na broń do celów sportowych może dodatkowo wystąpić o pozwolenie na broń do celów kolekcjonerskich, dzięki czemu zwiększy liczbę sztuk broni, na którą otrzyma pozwolenie. Oczywiście, aby było to możliwe, trzeba być członkiem stowarzyszenia kolekcjonerskiego, choć część klubów sportowych posiada również sekcje kolekcjonerskie i warto o to w klubie zapytać. Należy przy tym jednak zauważyć, że przy posiadaniu pozwolenia na broń sportową do celów kolekcjonerskich nie ma konieczności odnawiania licencji zawodniczej (jak przy pozwoleniu do celów sportowych). 4. Broń palna na pamiątkę Najprostszy sposób, to broń do celów pamiątkowych. Na wniosek policji zapis w ustawie jest taki, że każdy może dać każdemu broń na pamiątkę. Procedura: sklep, faktura proforma, płatność, notariusz – darowizna, wniosek o pozwolenie, egzamin, pozwolenie – wizyta w sklepie celem odebrania broni. Tu również trzeba zdać egzamin policyjny, choć w przypadku broni sportowej powinien zadziałać ten sam mechanizm, co w punkcie 5. Broń palna do obrony osobistej Jak ktoś ma naprawdę dobry argument, może starać się o pozwolenie na broń do samoobrony obrony osobistej. Problem w tym, że to co my uznajemy za dobry powód niekoniecznie musi być za takowy uznany przez policję. Ustawa mówi, że ważną przyczyną uzasadniającą uzyskanie takiego pozwolenia jest stałe, realne i ponadprzeciętne zagrożenie życia, zdrowia lub mienia. Np. bycie regularnie bitym i zastraszanym przez sąsiadów nie musi być powodem do uzyskania pozwolenia na broń, bo przecież można wynająć sobie ochronę. Naprawdę dobry powód dla policji to bycie politykiem bądź posiadanie rodziny na wysokich szczeblach Komendy Wojewódzkiej i wyżej. To powody tak dobre, że nie wymagają nawet wpisania we wniosku. Natomiast zwykły wujek policjant nie wystarczy. Nawet oni mają problem by takowe pozwolenie dostać. Broń do samoobrony to pistolety i rewolwery kalibru od 6 mm do 12 mm, a także broń gazowa, paralizatory itp. 6. Broń czarnoprochowa Polskie prawo pozwala na zakup replik broni palnej rozdzielnego ładowania wytworzonej przed 1885 rokiem. Można bez problemu kupić legalnie rewolwer czarnoprochowy kalibru .44 cala, o ile jest on repliką rewolweru, który faktycznie kiedyś produkowano. Trzeba tylko do niego dokupić kapiszony, kule, przybitki, no i proch czarny. Aby kupować proch w sklepach trzeba wystąpić do policji o Europejską Kartę Broni Palnej – na jej podstawie sprzedawca w Polsce może sprzedać nam proch. Otrzymanie EKBP jest formalnością i nie powinno być z nią problemu. Oczywiście, nie musimy wyrabiać EKBP – wystarczy nam ktoś znajomy kto ją ma. Nie jest ona potrzebna do legalnego posiadania prochu lecz jedynie do jego nabycia. Uwagi końcowe Oczywiście oprócz wymienionych powyżej warunków, do uzyskania pozwolenia na broń konieczne jest również spełnienie kilku innych. O pozwoleniu na broń mogą zapomnieć ludzie z kryminalną przeszłością, karani za prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu lub innych substancji odurzających, czy tacy którzy popełnili przestępstwo. Należy też przejść badania psychologiczne i lekarskie. Ponadto należy być przygotowanym, że po złożeniu wniosku nasi sąsiedzi zostaną odwiedzeni przez dzielnicowego w celu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego (a ponieważ dzielnicowy zwykle nie mówi w jakim celu przeprowadza wywiad, nagle z dnia na dzień sąsiedzi zaczynają się kłaniać 20 cm niżej). Kłopoty z legalną bronią Warto pamiętać, że w razie czego to legalnie posiadana broń pewnie zostanie nam skonfiskowana. Mam tu na myśli zarówno stan wojenny, jak i wojnę. Więc z karabinem myśliwskim nie będziesz bronić ojczyzny jak partyzant, bo tę broń Ci najpierw zarekwiruje policja albo żandarmeria wojskowa. W USA były podobne przypadki po huraganie Katrina, zresztą niezgodne z prawem, gdy policjanci konfiskowali broń legalnie posiadaną przez uczciwych obywateli. Osobiście uważam, że każdy pełnoletni, uczciwy i zdrowy psychicznie obywatel powinien mieć niczym nieograniczone prawo do posiadania broni palnej. Ewentualnie mogę się zgodzić na ograniczenie prawa do noszenia jej w sposób ukryty. Całą resztę ograniczeń uważam za ą… RZECZPOSPOLITA ROZBROJONA Od czasu, kiedy zaborcy zabrali Polakom prwo do posiadania broni, to żaden rząd go nie przywrócił. Polska jest jednym z najbardziej - jak lubią to opisywać amatorzy strzelania - "rozbrojonych" krajów w Europie. Gorzej jest tylko na Litwie i w Rumunii. Liczby? Na 100 mieszkańców przypada dziś w Polsce zaledwie 1 sztuka broni. W Niemczech na 100 mieszkańców będzie ich 30, podobnie we Francji, Szwecji i Norwegii. Daleko nam do będących w czołówce Finów i Szwajcarów (40), ale niewiele bliżej też do Czechów (16). Nie mówiąc już o Stanach, gdzie na 100 mieszkańców przypada blisko 90 sztuk broni. Co z liczbą pozwoleń? Tych też nie ma zbyt wiele. Jak wyliczył mecenas Andrzej Turczyn, który od lat zajmuje się popularyzacją broni palnej, w 2016 r. polska policja wydała ich około 14 tys. Łącznie z licencjami na broń sportową i myśliwska jest ich więc w Polsce około 200 tys. Samych sztuk broni - od tej krótkiej po strzelby czy karabiny - niewiele ponad drugie tyle. Sporo? Cztery razy mniejsze Czechy mają jakieś 800 tys. sztuk. Powód? Zdaniem fanów broni zawiłe i długie procedury i niejasne kryteria stosowane przez policję przy wydawaniu pozwoleń. Chciałoby się strzelać, ale nie ma komu, czym i gdzie. W dodatku grożą za to sankcje.

pozwolenie na broń sportową 2017